Ga verder naar de inhoud
1594

Tintoretto

De Venetiaan Jacopo Robusti, bijnaam Tintoretto, was een schilder die het graag groots zag: heroïsche taferelen, dramatische lichteffecten, enorme afmetingen... Het was het handelsmerk van hemzelf en zijn kinderen-assistenten. Zijn laatste versie van het Laatste Avondmaal - hij stierf datzelfde jaar nog - biedt plaats aan een dynamisch all-star ensemble met Jezus en zijn apostelen, maar ook keukenpersoneel, zwevende engelen en een aantal kinderhoofden in de wolken. Misschien valt het meest opvallende duo helemaal vooraan te bespeuren: een moeder met kind aan de borst.

Paridaensinstituut - Feestzaal
16:45 - 18:00

Koninklijke Harmonie Sint-Isidorus Wilsele

Hey daar, fijn dat je de klankroute komt beluisteren! Wij zijn Koninklijke Harmonie Sint-Isidorus uit Wilsele bij Leuven. Elke vrijdag komen wij samen om muziek te maken. Dat doen we ondertussen al 93 jaar! Je ziet dat we een mengeling zijn van jonge muzikanten en muzikanten die jong van hart zijn. We lieten ons voor deze klankroute inspireren door het werk van Tintoretto. Hij maakte verschillende versies van het Laatste Avondmaal. Deze versie dateert van 1594 en werd samen met zijn zoon Domenico gemaakt. Daar is direct al een eerste link met onze harmonie: zomaar even een derde van onze harmonie heeft een ouder bij de (oud)muzikanten!

Vanavond brengen wij volgende werken:

“Fanfare For A New Horizon” waarin componist Thomas Doos de harmoniemuziek nieuwe richtingen wil uitsturen, zonder daarbij de traditionele basis uit het oog te verliezen. Een toepasselijk stuk voor het New Horizons stadsfestival.

“Adagio” is een wereldberoemd klassiek stuk dat wordt toegeschreven aan de Venetiaanse barokcomponist Tomaso Albinoni, een stadsgenoot van Tintoretto. Tintoretto was heel productief onder meer dankzij zijn slim gebruik van assistenten. Ook bij “Adagio” kunnen we spreken van een “samenwerking”: een stuk van de melodie komt uit een manuscript van Albinoni, de eigenlijke compositie werd in 1958 door Remo Giazotto gepubliceerd.

“Verso Il Sole” werd gecomponeerd door de Italiaanse componist Lorenzo Bocci als eerbetoon aan het goddelijk licht: bron van alle leven, en op het Laatste Avondmaal van Tintoretto dé ideale visuele ondersteuning om Jezus mooi uit te lichten.

“Palladio” van Karl Jenkins is opgedragen aan de Venetiaanse architect Andrea Palladio, die een tijdgenoot was van Tintoretto. Palladio creëerde met de kerk van San Giorgio Maggiore de perfecte plaats voor de werken van Tintoretto. Er hangen maar liefst vijf schilderijen van hem, waaronder een andere interpretatie van het Laatste Avondmaal.

Paridaensinstituut - Feestzaal
18:30 - 19:45

Koninklijke Harmonie de Weergalm van Meerdael

Tintoretto was de schilder van het clair-obscur (chiaroscuro): hij was bezeten van donker en licht, en van belichtingseffecten. Dat is te zien in het Laatste Avondmaal, een thema dat hij vaker schilderde - in 1570 zelfs twee maal.

Ook de Schotse componist Alan Fernie heeft iets met licht. Hij verhuisde naar Stavanger, waar hij een tijdlang een lokale brassband dirigeerde. Hoewel die haven gewoon tegenover Schotland ligt, aan de andere kant van “hun” Noordzee, vond hij de plek nog natter, nog killer, nog donkerder. En de hemel had er altijd de kleur van staal. Daarom componeerde hij er Stål Himmel.

Ook Harmonie de Weergalm van Meerdael heeft iets met clair-obscur, want ze is vernoemd naar een bos, plek bij uitstek waar licht en donker onder het lover naast elkaar voorkomen.

Paridaensinstituut - Speelplaats
16:45 - 18:00 & 18:30 - 19:45

Carpevento

Carpevento bestaat als vendelkunstgroep sinds 2003. Hoewel vendelen doet denken aan traditionele Vlaamse volksmuziek, brengt Carpevento het merendeel van haar reeksen op filmmuziek, moderne muziek of muziek in de sfeer van Cirque du Soleil. Door middel van kleurrijke vlaggen en aangepaste kledij proberen de vendeliers een extra cachet aan de muziek en de vendelbewegingen toe te voegen.

Door de keuze van haar muziek en de diversiteit aan kleuren van de vlaggen, probeert Carpevento een tijdloze sfeer te creëren waarbij de toeschouwer zich kan laten onderdompelen in de muziek en kleuren en opdat hij zich daarbij allerlei hemelse en oneindige beelden kan oproepen,... zoals schilders dat doen met hun kleurenpalet.